၁၀ ႏွစ္တမ္းသို႔ ဆုတ္ယုတ္ေလ်ာ့က်သြားေလသည္။ ထုိမွတဖန္ အသေခ်ၤတမ္းသို႔ျပန္တက္ၿပီးေနာက္
လူတု႔ိ၏သက္တမ္း အႏွစ္သံုးေသာင္း (၃၀၀၀၀) တမ္းသို႔ ျပန္၍ေရာက္လာခ်ိန္ျဖစ္သည္။ ထိုအခ်ိန္တြင္
လူအမ်ားလက္ခံထားေသာ မ်ဳိးရိုးဆိုင္ရာအယူအဆမွာလည္း လူမ်ဳိး ေလးမ်ဳိးရွိသည့္အနက္
ပုဏၰားမ်ဳိးကအျမတ္ဆံုးဟု ယူဆေနခ်ိန္လည္း ျဖစ္ေလသည္။ ပါရမီရင့္သန္ေနေသာ တုသိတာနတ္ျပည္ရွိ
ဘုရားအလ်ာ နတ္သားသည္လည္း နတ္တို႔သက္တမ္း ျပည့္ေနၿပီး စၾကဝဠာတိုက္တစ္ေသာင္းရွိ
နတ္ျဗဟၼာအေပါင္းတို႔က အေလာင္းေတာ္နတ္သားကို ဘုရားျဖစ္ရန္ ေတာင္းပန္ၾကေလသည္။ ထိုအခါ
အေလာင္းေတာ္ နတ္သားသည္လည္း ၾကည့္ျခင္းငါးပါးျဖင့္ ၾကည့္ေတာ္မူကာ ဘုရားျဖစ္ခ်ိန္တန္ေၾကာင္း
သိသျဖင့္ ဘုရားျဖစ္ရန္ဝန္ခံေတာ္မူကာ ေသာဘဝတီမင္းေနျပည္ေတာ္ရွိ မင္းဆရာ ယညဒတၱ
ပုေရာဟိတ္ပုဏၰားႀကီး၏ ပုေရာဟိတ္ကေတာ္ ဥတၱရာ၏ဝမ္းတြင္ ပဋိသေႏၶယူေတာ္မူေလသည္။
အခ်ိန္ေစ့ေျမာက္ ၁၀ လသို႔ ေရာက္ေသာအခါ သုဘဝတီဥယ်ာဥ္ေတာ္တြင္း၌ ဖြားျမင္ေတာ္မူေလသည္။
အေလာင္းေတာ္ဖြားျမင္သည့္အခါတြင္ ဇမၺဴဒိပ္တစ္ကၽြန္းလံုး ေရႊမိုးမ်ားရႊာသြန္းေလေသာေၾကာင့္
“ကနကာဂမန” သတို႔သားဟု အမည္ေပးၾကရာ ကာလရွည္လာေသာအခါ ေကာဏဂါမနသတို႔သား ဟု
အမည္တြင္ေလသည္။
အရြယ္ေရာက္လာေသာအခါ ရုစိဂတၱာပုေဏၰးမႏွင့္ ထိမ္းျမားလ်က္ လူ႔စည္းစိမ္ကို အႏွစ္ သံုးေထာင္
(၃၀၀၀) ပတ္လံုး စံစားေတာ္မူေလသည္။ ၾကင္သူသက္ထား ရုစိဂတၱာပုေဏၰးမမွ သားေတာ္
သတၳဝါဟသတို႔သားကို ဖြားျမင္ေသာေန႔တြင္ ရဟန္းနိမိတ္ကိုျမင္ၿပီးျဖစ္ေသာ
အေလာင္းေတာ္ ေကာဏာဂါမနသတို႔သားသည္ ထိုေန႔ညတြင္ပင္
ဆင္ယဥ္ကိုစီး၍ ေတာထြက္ေတာ္မူေလသည္။
ထိုသတင္းကိုၾကားေသာ ေယာက်္ားသံုးေသာင္းတို႔သည္လည္း အေလာင္းေတာ္သတို႔သားကို အတုလိုက္၍
ရဟန္းဝတ္ၾကကုန္ေလသည္။
ဒုကၠရစရိယာအက်င့္ကို ေျခာက္လၾကာေအာင္ က်င့္ေတာ္မူၿပီးေနာက္
ကဆုန္လျပည့္နံနက္ပိုင္းသို႔ ေရာက္လာေလသည္။ ေစာစီးစြာ ဆြမ္းခံၾကြေတာ္မူရာ
အဂၢိေသာနာပုေဏၰးမလွဴဒါန္းေသာ ႏို႔ဃနာဆြမ္းကို အလွဴခံရရွိေတာ္မူေလသည္။
ညေနခ်မ္းသို႔ေရာက္ေသာအခါ အၿခံရံမ်ားအားလံုးကို စြန္႔ကာ မဟာေဗာဓိပင္ (ေရသဖန္းပင္) သို႔
တကိုယ္တည္း ၾကြသြားေတာ္မူသည္ရွိေသာ္ လမ္းခရီးအၾကားတြင္ ဂ်ဳံခင္းေစာင့္လယ္သမား
ဇဋာတိႏၵဳကလွဴဒါန္းေသာ ျမက္ရွစ္ဆုပ္ကို အလွဴခံရရွိေတာ္မူေလသည္။
ထို႔ေနာက္ အပရာဇိတပလႅင္ေတာ္ေပၚတြင္ “ငါ၏ ဒီခႏၶာကိုယ္ႀကီးတြင္ အေရခြံပဲက်န္က်န္၊
အေၾကာပဲက်န္က်န္၊ အရိုးပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ငါ့တကိုယ္လံုးရွိသမွ် အေသြးအသားေတြ ကုန္သြားစမ္းပါေစ
ဘုရားမျဖစ္သမွ် ဒီပလႅင္ေပၚက ငါလံုးဝမထ” ဆိုတဲ့ အဂၤါေလးပါးနဲ႕ ျပည့္စံုတဲ့
ဝီရိယကို ျပဳေတာ္မူကာ ေဒဝပုတၱမာရ္နတ္ရန္ကို ေကာင္းစြာေအာင္ေတာ္မူၿပီးေနာက္ ညဥ့္ဦးယံတြင္
ပုေဗၺနိဝါသာႏုႆတိဉာဏ္ေတာ္၊ သန္းေခါင္ယံအခ်ိန္တြင္ ဒိဗၺစကၡဳဉာဏ္ေတာ္၊ မိုးေသာက္ယံတြင္
အာသဝကၡယ ဉာဏ္ေတာ္ႀကီးႏွင့္အတူ သဗၺညဳတဉာဏ္ေတာ္ႀကီးကိုပါ တပါတည္းရ၍
ဘုရားအျဖစ္ကို ေရာက္ေတာ္မူေလသည္။ ဘုရားျဖစ္ၿပီးေနာက္ မဟာေဗာဓိေရသဖန္းပင္
အနီးဝန္းက်င္တြင္ သတၱသတၱာဟ စံေနေတာ္မူၿပီးေနာက္
တရားဦးေဟာရန္အတြက္ ျဗဟၼာမင္းက ေတာင္းပန္သျဖင့္ ဦးစြာေဟာသင့္သူကို
ဆင္ျခင္ေတာ္မူေလသည္။ ထိုအခါ ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ႏွင့္ ၁၈ ယူဇနာေဝးကြာေသာ သုဒႆနၿမိဳ႕အနီး
သားရဲတိရစာၦန္ေဘးမဲ့ေတာတြင္းရွိ အတူရဟန္းျပဳဖက္ျဖစ္ေသာ သံုးေသာင္းကုန္ေသာ
ရဟန္းေတာ္တို႔ကို ျမင္ေတာ္မူေလသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ထိုအရပ္သို႔ ေကာင္းကင္ခရီးျဖင့္
ၾကြသြားေတာ္မူကာ ေရွးေရွးေသာ ဘုရားရွင္တို႔ ဦးစြာပထမေဟာၾကားၿမဲျဖစ္ေသာ
ဓမၼစၾကာေဒသနာေတာ္ကို ေကာင္းစြာ ေဟာၾကားေတာ္မူေလသည္။ ေကာဏာဂါမနျမတ္စြာဘုရားရွင္၏ ျမ
တ္ေသာ အဂၢသာဝကမေထရ္ျမတ္ႏွစ္ပါးမွာ ဘိေယ်ာသယမေထရ္ႏွင့္ ဥတၱရမေထရ္တို႔ျဖစ္ၿပီး
အလုပ္ေကၽြးရဟန္းေတာ္မွာ ေသာတၳိဇမေထရ္ျဖစ္ေလသည္။
ဘုန္းေတာ္ႀကီးျမတ္ေတာ္မူေသာ ေကာဏာဂါမနျမတ္စြာဘုရားရွင္သည္ ပဗၺတအရာမ္ႀကီးတြင္ ပရိနိဗၺာန္
ဝင္စံေတာ္မူၿပီး အဓိ႒ာန္ခ်က္ေၾကာင့္ ဓါတ္ေတာ္မ်ားမွာ အစိတ္စိတ္ျဖစ္လ်က္ ေနရာအႏွံ႔အျပားတြင္
အပူေဇာ္ကို ခံယူေတာ္မူၾကေလသည္။
ေကာဏာဂါမနျမတ္စြာဘုရားရွင္ ပြင့္ထြန္းေတာ္မူလာခ်ိန္၌ စစ္အင္အားႀကီးမားေသာ မိထိလာၿမိဳ႕ေတာ္တြင္
ပဗၺတမင္း အုပ္စိုး၍ ေနေလသည္။ ျမတ္စြာဘုရားရွင္သည္ ထိုအရပ္သို႔ ၾကြေရာက္လာေၾကာင္းကို
ပဗၺတမင္းႀကီး ၾကားသိလွ်င္ ႏွစ္သက္ဝမ္းေျမာက္ကာ ေကာဏာဂါမနျမတ္စြာဘုရားႏွင့္တကြ
သံဃာေတာ္ျမတ္မ်ားအားလံုးကို အလွဴႀကီးေပး၍ ပူေဇာ္ေလသည္။ ထုိမွ်မက
မင္းႀကီးသည္ ျမတ္စြာဘုရားရွင္ကို မိမိတို႔ၿမိဳ႕ေတာ္တြင္ ဝါကပ္ေတာ္မူရန္ ခြင့္ပန္ၿပီးေနာက္
ဝါတြင္းသံုးလပတ္လံုး အလွဴႀကီးေပးျခင္း၊ သူျမတ္တို႔ႏွင့္သာထိုက္တန္ေသာ အဝတ္သကၤန္းမ်ားလွဴျခင္း
စသည္ျဖင့္ ဒါနေကာင္းမႈကို ျပဳေတာ္မူေလသည္။ ထိုအခါ ေကာဏာဂါမနျမတ္စြာဘုရားရွင္သည္
အနာဂတၱံဉာဏ္ေတာ္တြင္ ထင္ျမင္ေတာ္မူသည့္အတိုင္း “အသင္မင္းႀကီး၊ ဤဘဒၵကမာၻတြင္
ငါဘုရားပရိနိဗၺာန္ဝင္စံၿပီးေနာက္ ကႆပျမတ္စြာဘုရားရွင္ ပြင့္ေပလိမ့္မည္၊ ထိုျမတ္စြာဘုရားရွင္ပရိနိဗၺာန္
ဝင္စံေတာ္မူၿပီးေနာက္ အသင္မင္းႀကီးသည္ ေဂါတမဆိုတဲ့ဘြဲ႕အမည္ျဖင့္
ငါကဲ့သို႔ပင္ ေလာကသံုးပါးတြင္အတုမရွိေသာ ဘုရားစင္စစ္ ျဖစ္ေပလိမ့္မည္” ဟု
ဗ်ာဒိတ္ေပးေတာ္မူေလသည္။ ထိုအခါ အေလာင္းေတာ္ ပဗၺတမင္းႀကီးသည္ သဒၶါတရားမ်ား
တိုးပြားလာၿပီးေနာက္ “ဘုရားရွင္တို႔၏စကားသည္ လြဲႏိုင္ရိုးမရွိေသာေၾကာင့္ ငါသည္ ဧကန္ပင္
ဘုရားျဖစ္မည့္သူျဖစ္ေပမည္။ ဘုရားအလ်ာျဖစ္ေသာငါသည္ လူဝတ္ေၾကာင္ျဖင့္ ေနျခင္းသည္
လံုးဝမသင့္ေတာ္” ဟု အႀကံျဖစ္ကာ ႀကီးစြာေသာ ထီးနန္းစည္းစိမ္ကို တံေတြးေပါက္သကဲ့သို႔
စြန္႔လႊတ္၍ ေကာဏာဂါမနျမတ္စြာဘုရားရွင္ ထံေတာ္တြင္ ရဟန္းျပဳကာ
ပါရမီေတာ္တို႔ကို ေကာင္းမြန္ရိုေသစြာ ျဖည့္က်င့္ေတာ္မူသတည္း။
ေဇာ္ထက္ေမာင္
0 comments:
Post a Comment