ဆုတ္ယုတ္ၿပီး တဖန္အသေခ်ၤယ်တမ္းသို႔ တက္သြားျပန္ေလသည္။
ထိုအသေခ်ၤယ်တမ္းမွ ေျခာက္ေသာင္းတမ္း (၆၀၀၀၀) သို႔ ေရာက္လာေသာအခါ တုသိတာနတ္ျပည္ရွိ
အေလာင္းေတာ္နတ္သားသည္ ဘုရားျဖစ္ရန္အတြက္ လူ႔ျပည္ရွိ အေနာမေနျပည္ေတာ္ကို အစိုးရေသာ
သုပၸတီတမင္းႀကီး၏ ယသဝတီမိဖုရားႀကီးထံတြင္ ပဋိသေႏၶယူေတာ္မူေလသည္။ ၁၀ လေစ့ေသာအခါတြင္
အႏုပမာဥယ်ာဥ္ေတာ္တြင္း၌ ဖြားျမင္ေတာ္မူေလသည္။ ဖြားျမင္ေသာအခ်ိန္တြင္ လူမ်ားသည္
ၾကည္ႏူးႏွစ္သက္ၾက၍ သာယာေသာအသံတို႔ကိုသာ ျပဳလုပ္ၾကေသာေၾကာင့္ ေဝႆဘူမင္းသားဟု
အမည္ေပးၾကေလသည္။
ထီးနန္းစည္းစိမ္ကို အႏွစ္ ေျခာက္ေထာင္ (၆၀၀၀) ပတ္လံုး သုစိတၱေဒဝီမိဖုရားႀကီးႏွင့္အတူ
စံစားေတာ္မူေလသည္။ ထို႔ေနာက္ အေလာင္းေတာ္မင္းသားသည္ သူအို၊ သူနာ၊ သူေသ တို႔ကို
အစဥ္တိုင္း ေတြ႕ၿပီးေနာက္ ရဟန္းနိမိတ္ကို ျမင္ေသာေန႔တြင္ မိဖုရားႀကီးမွ သားေတာ္
သုပၸဗုဒၶမင္းသားကို ဖြားျမင္ေတာ္မူေလသည္။ ရဟန္းနိမိတ္ကိုျမင္ၿပီး ျဖစ္ေသာေၾကာင့္လည္း
ထိုေန႔ညတြင္ပင္ ေရႊထမ္းစင္ကို စီးလ်က္ ေတာထြက္ေတာ္မူေလသည္။
အေလာင္းေတာ္ေဝႆဘူမင္းသားကို အားက်ေသာ ေယာက်္ား သံုးေသာင္းခုနစ္ေထာင္ (၃၇၀၀၀)
တို႔လည္း အတုလိုက္၍ ရဟန္းဝတ္ၾကေလသည္။၏
အေလာင္းေတာ္ရဟန္းသည္လည္း ထိုရဟန္းေတာ္မ်ား ၿခံရံလ်က္ပင္
ဒုကၠရစရိယာကို ေျခာက္လၾကာေအာင္ က်င့္ေတာ္မူေလသည္။ ေနာက္ဆံုး ဘုရားျဖစ္မည့္ ကဆုန္လျပည့္
နံနက္ပိုင္းတြင္ အၿခံရံရဟန္းေတာ္မ်ားကို စြန္႔ခြာသြားေလသည္။ ထို႔ေနာက္ သုစိတၱရြာသို႔
ဆြမ္းခံၾကြေတာ္မူရာ သိရိဝၯနာသူေဌးသမီးလွဴဒါန္းေသာ ႏို႔ဃနာဆြမ္းကို ရရွိေတာ္မူေလသည္။
ဆြမ္းဘုန္းေပးၿပီးေနာက္ ညေနခ်မ္းအခ်ိန္တြင္ မဟာေဗာဓိပင္ (အင္ၾကင္းပင္) သို႔ ၾကြေတာ္မူရာ
လမ္းခရီးအၾကားတြင္ နရိႏၵနဂါးမင္းလွဴဒါန္းေသာ ျမက္ရွစ္ဆုပ္ကို အလွဴခံ ရရွိေတာ္မူေလသည္။
ေဒဝပုတၱမာရ္နတ္ရန္ကို ေနမဝင္မီတြင္ ေအာင္ေတာ္မူကာ ပုေဗၺနိဝါသာႏုႆတိဉာဏ္ေတာ္၊
ဒိဗၺစကၡဳဉာဏ္ေတာ္ႏွင့္ အာသဝကၡယဉာဏ္ေတာ္တို႔ကို ရရွိေတာ္မူကာ ေနအာရုဏ္တက္သည္ႏွင့္
သဗၺညဳတဉာဏ္ေတာ္သခင္ ဘုရားစင္စစ္ ျဖစ္ေတာ္မူေလသည္။ သတၱသတၱာဟ ေလးဆယ့္ကိုးရက္
စံေနေတာ္မူၿပီးေနာက္ ျဗဟၼာမင္းမွ တရားဦးေဟာရန္ ေတာင္းပန္သျဖင့္ တရားဦးေဟာရန္အတြက္
သင့္ေတာ္သူကို ဆင္ျခင္ေတာ္မူေလသည္။ ထိုအခါ ကိုယ္ေတာ္ျမတ္ႏွင့္ မိကြဲဖတူ
ညီေတာ္ႏွစ္ပါးျဖစ္ေသာ ေသာဏမင္းသားႏွင့္ ဥတၱရမင္းသား (အဂၢသာဝကေလာင္းလ်ာမ်ား)
တို႔ကိုျမင္ေတာ္မူသျဖင့္ ထိုမင္းသားႏွစ္ပါးရွိရာအရပ္ျဖစ္ေသာ ၁၈ ယူဇနာေဝးကြာသည့္ အႏုပမာၿမိဳ႕အနီး
အရုဏဥယ်ာဥ္ေတာ္ႀကီးတြင္း၌ ဓမၼစကၠပဝတၱနသုတၱံကို
ဦးစြာပထမ ေဟာၾကားေတာ္မူေလသည္။ ေဝႆဘူျမတ္စြာဘုရားရွင္၏
အဂၢသာဝကမေထရ္ျမတ္ ႏွစ္ပါးမွာ ေသာဏမေထရ္ႏွင့္ ဥတၱရမေထရ္တို႔ျဖစ္ၿပီး
အလုပ္ေကၽြးရဟန္းျမတ္မွာ ဥပသႏၱမေထရ္ ျဖစ္ေလသည္။
ဥသဘဝတီၿမိဳ႕အနီးရွိ ေခမဥယ်ာဥ္ေတာ္ႀကီးတြင္ ပရိနိဗၺာန္ဝင္စံေတာ္မူကာ အဓိ႒ာန္ခ်က္ေၾကာင့္
ဓါတ္ေတာ္မ်ားမွာ အစိတ္စိတ္ အမႊာမႊာျဖစ္၍ ဇမၺဴဒိပ္ကၽြန္းတခြင္တြင္ အပူေဇာ္
ခံယူေတာ္မူၾကေလကုန္သည္။
ေဝႆဘူျမတ္စြာဘုရား ထင္ရွားစြာပြင့္ေတာ္မူလာေသာအခ်ိန္တြင္ သရဘဝတီၿမိဳ႕၌
ရုပ္အဆင္းတင့္တယ္ေသာ သုဒႆနမင္းတပါး အုပ္ခ်ဳပ္၍ ေနေလသည္။
ထို႔ေနာက္ ေဝႆဘူျမတ္စြာဘုရားရွင္သည္ ထိုအရပ္သို႔ ၾကြလာေသာအခါ
သုဒႆနမင္းသည္ ျမတ္စြာဘုရားရွင္၏ တရားေတာ္ကို ေကာင္းစြာ နာၾကားေတာ္မူေလသည္။
တရားနာၿပီးေသာအခါ စိတ္ႏွလံုး ၾကည္လင္၍ သဒၶါတရားမ်ား တိုးပြားလာသျဖင့္ ဘုရားအမွဴးရွိေသာ
သံဃာေတာ္တို႔အား သကၤန္းႏွင့္တကြ အလွဴႀကီး ေပးေလသည္။
သရဘဝတီၿမိဳ႕တြင္ ေဝႆဘူျမတ္စြာဘုရားရွင္
သီတင္းသံုးႏိုင္ရန္အတြက္ ေက်ာင္းတိုက္ႀကီးကို ေဆာက္လုပ္ကာ ျမတ္စြာဘုရားရွင္၏ ေက်ာင္းေတာ္ကို
ဝန္းရံ၍ ေက်ာင္းေပါင္းတစ္ေထာင္ ေဆာက္လုပ္လွဴဒါန္းျပန္ေလသည္။ သဒၶါတရား
အင္မတန္ေကာင္းလွေသာ မင္းျဖစ္သျဖင့္ ထိုမွ်ႏွင့္ အားမရေသာအခါ မိမိ၏ ထီးနန္းစည္းစိမ္ကိုပါ စြန္႔ၿပီး
ရဟန္းျပဳေတာ္မူေလသည္။ ဓုတင္ ၁၃ ပါးလံုးကို ေကာင္းစြာက်င့္ေတာ္မူကာ မပ်င္းမရိပဲ
တရားေတာ္ကို ေကာင္းစြာ အားထုတ္ေသာအခါတြင္ ဈာန္အဘိညာဥ္မ်ားကို ရေတာ္မူေလသည္။ ထိုအခါ
သုဒႆနရဟန္းေတာ္၏ စိတ္ထဲတြင္ ဘုရားျဖစ္ခ်င္စိတ္မ်ား ျဖစ္ေပၚလာသျဖင့္ ပါရမီေတာ္တို႔ကို
ဆည္းပူးခ်င္စိတ္မ်ား ျဖစ္ေပၚလာေသာအခါ ေဝႆဘူျမတ္စြာဘုရားရွင္က သုဒႆနရဟန္းေတာ္ကို
“ခ်စ္သား၊ သင္သည္ ယခုအခ်ိန္မွစ၍ ေရတြက္လွ်င္ ေနာက္ထပ္ ကမာၻေပါင္း သံုးဆယ့္တစ္ကမာၻကို
လြန္၍ သံုးဆယ့္ႏွစ္ကမာၻ ေျမာက္ေသာအခါ ဘုရားငါးဆူပြင့္မည့္ ဘဒၵကမာၻ၌ ေဂါတမဆိုတဲ့ဘြဲ႕အမည္နဲ႔
ဘုရားစင္စစ္ျဖစ္လိမ့္မည္” ဟု ဗ်ာဒိတ္ေပးေတာ္မူေလသည္။ ထိုဗ်ာဒိတ္ေတာ္ကို ၾကားေသာ
အေလာင္းေတာ္ သုဒႆနရဟန္းျမတ္သည္လည္း စိတ္ၾကည္လင္ဝမ္းေျမာက္ေတာ္မူကာ
ပါရမီေတာ္တို႔ကို ေကာင္းစြာ ျဖည့္က်င့္ေတာ္မူေလသည္။
0 comments:
Post a Comment